EU stelt nieuwe regels voor Gigabit-connectiviteit voor

Er is een stijgende vraag naar digitale technologie en meer innovatieve tools, diensten en oplossingen. Ze zullen afhangen van de beschikbaarheid van snellere, betrouwbaardere, data-intense verbindingen. De voorgestelde regels zullen de doelstelling van het digitale decennium voor 2030 inzake connectiviteit ondersteunen, met als doel ervoor te zorgen dat iedereen in de hele EU tegen 2030 toegang heeft tot snelle gigabit-connectiviteit en snelle mobiele gegevens.

De Commissie heeft de richtlijn inzake de vermindering van de breedbandkosten van 2014 herzien en de Gigabit-infrastructuurwet ingediend. De nieuwe wet zal de regels actualiseren om een snellere, goedkopere en eenvoudigere uitrol van Gigabit-netwerken te garanderen en de belangrijkste uitdagingen aan te pakken die in de weg staan van de uitrol van netwerken: dure en omslachtige procedures voor netwerkimplementatie.

De voorgestelde Gigabit Infrastructure Act heeft als doel:

• deprocedures voor exploitanten om toegang te krijgen tot bestaande fysieke infrastructuur te verminderen en te vereenvoudigen, zodat zij infrastructuur kunnen hergebruiken voor een snellere netwerkimplementatie
• minder vertragingen bij het verlenen van vergunningen en geschillenbeslechting
• zorgen voor een betere coördinatie van civiele werken tussen exploitanten van elektronische communicatie en exploitanten van andere netwerken zoals gas, water, elektriciteit en vervoer
• gedigitaliseerde administratieve procedures opzetten voor exploitanten die gigabitnetwerken uitrollen
• breng vezels in elk nieuw of ingrijpend gerenoveerd gebouw

De herziene regels zullen voortbouwen op de richtlijn inzake vermindering van de breedbandkosten, die van kracht blijft totdat de medewetgevers de Gigabit-infrastructuurwet aannemen:

Vergunningverlening

Het leggen van glasvezelkabels kan tijdrovend en kostbaar zijn. Door het opzetten van een gemeenschappelijk informatiepunt hebben exploitanten toegang tot alle relevante informatie en procedures en kunnen zij aanvragen voor civiele werken indienen met het oog op de aanleg van snelle communicatienetwerken. Tenzij het nationale recht uitdrukkelijk anders bepaalt, moet in ieder geval een vergunningsbesluit worden genomen binnen vier maanden, behoudens uitzonderlijke omstandigheden, vanaf de ontvangst van een volledig verzoek om een vergunning. Elke weigering moet worden gerechtvaardigd op basis van objectieve, transparante, niet-discriminerende en evenredige criteria.

Coördinatie van civiele werken

De regels stellen netwerkaanbieders in staat om civiele werken te coördineren, waardoor meer mogelijkheden worden gecreëerd voor gedeelde uitrol tussen sectoren en binnen de sector elektronische communicatie.

Om de coördinatie te vergemakkelijken, moet elke netwerkexploitant, op specifiek schriftelijk verzoek, of via een enkel informatiepunt of andere voor het publiek beschikbare middelen, de volgende minimuminformatie met betrekking tot zijn lopende of geplande civiele werken beschikbaar stellen:

• de locatie en het soort werken
• de betrokken netwerkelementen
• de geschatte aanvangsdatum en duur van de werkzaamheden, en
• een contactpunt

Voor netbeheerders gelden aanvullende verplichtingen voor projecten die geheel of gedeeltelijk met overheidsmiddelen worden gefinancierd: deze exploitanten moeten voldoen aan elk redelijk verzoek om coördinatie van de werken, mits dit geen extra kosten met zich meebrengt, de controle over de coördinatie van de werken niet belemmert en het verzoek tijdig wordt ingediend.

Toegang tot bestaande fysieke infrastructuur

Toegang tot bestaande fysieke infrastructuur minimaliseert de kosten en versnelt de uitrol van hogesnelheidsnetwerken. Het kan ook ten goede komen aan bedrijven die aanzienlijke besparingen mogelijk maken in vergelijking met het opnieuw opgraven.

Volgens de richtlijn moeten netwerkexploitanten (elektronische communicatie, energiebedrijven, enz.) toegang verlenen tot hun fysieke infrastructuur (bv. leidingen, mangaten, kasten, polen) aan netwerkaanbieders die hogesnelheidsbreedband onder eerlijke en redelijke voorwaarden, met inbegrip van de prijs, uitrollen.

Om dit op een transparante manier te doen, hebben netwerkaanbieders het recht op toegang tot minimuminformatie, op verzoek, met betrekking tot:

• locatie en route
• type en huidig gebruik van de infrastructuur en
• een contactpunt.

Deze informatie moet op verzoek beschikbaar worden gesteld door netwerkexploitanten, indien dit niet reeds beschikbaar is via het gemeenschappelijk informatiepunt, en door overheidsinstanties die deze informatie bezitten. De lidstaten kunnen ook van deze overheidsinstanties verlangen dat zij de informatie proactief beschikbaar stellen via het gemeenschappelijk informatiepunt. Als de toegang tot deze informatie echter tot een beveiligingsprobleem kan leiden, kunnen de lidstaten de toegang beperken.

Infrastructuur binnen gebouwen

De regels zorgen voor een snelle, toegankelijke fysieke infrastructuur in gebouwen in alle nieuw gebouwde en ingrijpend gerenoveerde gebouwen. Dit vermindert de kosten en verstoringen van de implementatie van deze infrastructuur in een later stadium.

Om dit doel te bereiken, moeten gebouwen die vergunningen afgeven, zijn uitgerust met:

• in-building fysieke infrastructuur tot het netwerkaansluitpunt, zoals mini-kanalen die in staat zijn om hogesnelheidsnetwerken te hosten, en
• voor gebouwen met meerdere woningen, een gemakkelijk toegankelijk toegangspunt voor de aanbieders van openbare communicatienetwerken die hun netwerken willen beëindigen in de gebouwen van de abonnee

Zodra een gebouw deze normen bereikt, komen ze in aanmerking voor het vrijwillige „breedband-ready” label. Vrijstellingen kunnen gelden voor bepaalde soorten gebouwen (militair, monumenten) of kosten.

Elke netwerkaanbieder heeft onder eerlijke en niet-discriminerende voorwaarden toegang tot alle fysieke infrastructuur in de bouw, indien duplicatie technisch onmogelijk of economisch inefficiënt is.

Voor gebouwen die niet zijn uitgerust met een hogesnelheidsklare inbouwinfrastructuur, kunnen netwerkaanbieders zijn netwerk beëindigen in de gebouwen van de abonnee onder voorbehoud van de instemming van de abonnee en op voorwaarde dat het de impact op het eigendom van derden tot een minimum beperkt.