© GettyImages Blue Planet Studio
De cyberblauwdruk moet relevante actoren in de Unie (d.w.z. individuele entiteiten en netwerken van entiteiten op Unieniveau) in staat stellen te begrijpen hoe zij kunnen interageren en optimaal gebruik kunnen maken van de beschikbare mechanismen gedurende de volledige crisisbeheersingscyclus. Het is bedoeld om uit te leggen wat een cybercrisis is en wat een cybercrisismechanisme op Unieniveau in gang zet. Er wordt uitgelegd hoe beschikbare mechanismen zoals het noodmechanisme voor cyberbeveiliging, met inbegrip van de EU-cyberbeveiligingsreserve, kunnen worden gebruikt bij de voorbereiding van het beheer van, de respons op en het herstel van een crisis als gevolg van een grootschalig cyberbeveiligingsincident. Voorts is het de bedoeling een meer gestructureerde samenwerking tussen civiele en militaire actoren te bevorderen, met inbegrip van samenwerking met de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), aangezien een grootschalig cyberincident met gevolgen voor de civiele infrastructuur van de Unie waarop het leger steunt, ook NAVO-responsmechanismen kan activeren.
De cyberblauwdruk is een niet-bindend instrument dat specifieke acties identificeert voor relevante actoren in een cybercrisis en dat de algehele doeltreffendheid van het kader voor cybercrisisbeheersing kan vergroten. Het actualiseert de blauwdruk in Aanbeveling (EU) 2017/1584 van de Commissie betreffende een gecoördineerde respons op grootschalige cyberbeveiligingsincidenten en -crises, en is gebaseerd op de resultaten en lessen die zijn getrokken uit oefeningen op Unieniveau sinds die aanbeveling is vastgesteld.