Οι δήμοι, οι δημοτικές εταιρείες, οι κοινοπραξίες και οι ιδιωτικές εταιρείες μπορούν να συμμετέχουν σε ένα, δύο ή και τα τρία στάδια της ευρυζωνικής ανάπτυξης.
Δημόσιος μεταφορέας
Οι δυνητικοί δημόσιοι φορείς για την κατασκευή και συντήρηση ευρυζωνικών υποδομών είναι κυρίως δήμοι και κομητείες, καθώς και τοπικές εταιρείες και κοινοπραξίες. Η παθητική υποδομή δικτύου ανήκει κατά κύριο λόγο στον δημόσιο τομέα (π.χ. δήμος).
Οι δημόσιοι φορείς συνήθως κατασκευάζουν την παθητική υποδομή δικτύου μέσω της συμμετοχής υπεργολάβων. Η συμμετοχή του δημόσιου τομέα σε ένα έργο ανάπτυξης ευρυζωνικών συνδέσεων θα πρέπει να συντονιστεί σε πρώιμο στάδιο με τις αρμόδιες αρχές, ιδίως όσον αφορά την κοινοτική νομοθεσία περί οικονομικών και κρατικών ενισχύσεων.
Το μοντέλο δημόσιου DBO (Design Build Operate) είναι ένα πιθανό μοντέλο για το σχεδιασμό μιας σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για την ανάπτυξη ευρυζωνικών έργων. Το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει τη διαχειριστική αρχή που λειτουργεί χωρίς παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα, εκτός από το επίπεδο του παρόχου υπηρεσιών. Όλες οι πτυχές της ανάπτυξης και λειτουργίας του δικτύου τελούν υπό τη διαχείριση του δημόσιου τομέα.
Ιδιωτικός μεταφορέας
Οι ιδιωτικοί φορείς μπορούν να ενεργούν ως ιδιοκτήτης ή/και φορέας εκμετάλλευσης ευρυζωνικών δικτύων, καθώς και ως πάροχοι υπηρεσιών. Μπορούν να είναι υφιστάμενες εταιρείες τηλεπικοινωνιών, καλωδιακοί φορείς, εταιρείες ενέργειας του ιδιωτικού τομέα που επιθυμούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους ή/και το χαρτοφυλάκιο προϊόντων τους ή νεοφυείς επιχειρήσεις. Σε αμιγώς ιδιωτικά έργα ευρυζωνικής ανάπτυξης, ένας ιδιώτης επενδυτής (μία ή περισσότερες εταιρείες) αναλαμβάνει τον πλήρη οικονομικό κίνδυνο. Ανάλογα με την οργανωτική και νομική μορφή των έργων της εταιρείας διαφέρουν ως προς το μέγεθος και το είδος, τη στρατηγική χρηματοδότησης και την αποδοχή κινδύνων από τους επενδυτές.
Εάν η επένδυση της κατασκευής και λειτουργίας του δικτύου πραγματοποιείται εξ ολοκλήρου από ιδιωτικά κεφάλαια, δεν υπάρχει υποχρέωση ανοικτής πρόσβασης — εκτός εάν η εταιρεία έχει σημαντική ισχύ στην αγορά σε ρυθμιζόμενη αγορά και, ως εκ τούτου, υπόκειται σε εκ των προτέρων ρύθμιση. Ωστόσο, ο αερομεταφορέας μπορεί να επιλέξει να ανοίξει την παθητική και/ή ενεργή δικτυακή υποδομή του σε τρίτους (ανοικτή πρόσβαση) και, ως εκ τούτου, να δημιουργήσει έσοδα.
Μέσω της συνεργασίας μεταξύ διαφόρων παραγόντων, όπως οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και οι πάροχοι τηλεπικοινωνιών, μπορούν να αξιοποιηθούν συνέργειες και να εξοικονομηθούν δαπάνες. Για παράδειγμα, κατά την κατασκευή νέων ή τη χρήση υφιστάμενων υποδομών δικτύου, ή με κοινό σχεδιασμό υπηρεσιών ή τη συντήρηση των ενεργών στοιχείων του δικτύου.
Το μοντέλο ιδιωτικού DBO είναι ένα ιδιωτικό μοντέλο που περιλαμβάνει έναν οργανισμό του ιδιωτικού τομέα που λαμβάνει κάποιο επίπεδο δημόσιας χρηματοδότησης (συχνά επιχορήγηση) για να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός νέου δικτύου που προσφέρει ανοικτή πρόσβαση χονδρικής.
Προσέγγιση «από τα κάτω προς τα επάνω»
Σε περιοχές που δεν διαθέτουν επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα για την ανάπτυξη υποδομών, οι πολίτες εξαρτώνται από τη δική τους δέσμευση για την επίτευξη ταχείας αναβάθμισης των ευρυζωνικών συνδέσεων. Το μοντέλο από τη βάση προς την κορυφή προκύπτει από πρωτοβουλίες πολιτών και τοπικών ή περιφερειακών παραγόντων (εταιρειών, οργανισμών) που επιθυμούν να προωθήσουν και να εφαρμόσουν την ανάπτυξη ευρυζωνικών δικτύων ως τελικών χρηστών.
Ενώ τα έργα ευρυζωνικών συνδέσεων του ιδιωτικού τομέα συχνά αξιολογούν τη σκοπιμότητα μόνο βάσει εμπορικών πτυχών, οι πρωτοβουλίες των πολιτών σε έργα ευρυζωνικής επέκτασης μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τους δικούς τους κοινωνικοοικονομικούς στόχους και στόχους, όπως:
- μακροπρόθεσμος επενδυτικός ορίζοντας χωρίς βραχυπρόθεσμες προσδοκίες απόδοσης
- επιλογή τεχνολογίας προσανατολισμένη στη ζήτηση και στο μέλλον
- πτυχές ασφάλειας
Πιθανές οργανωτικές μορφές για έργα που προκύπτουν από μοντέλα από τη βάση προς την κορυφή είναι ενώσεις ή συνεργασίες. Η ιδέα πίσω από τις προσεγγίσεις από τη βάση προς την κορυφή είναι ότι οι χρήστες αναλαμβάνουν μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις (οικονομικές ή άλλες) που διασφαλίζουν την επιτυχία του έργου. Το μοντέλο έχει τη δύναμή του κυρίως στο γεγονός ότι είναι οργανωμένο σε τοπικό επίπεδο και ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ ιδιοκτησίας και παροχής υπηρεσιών σε μεμονωμένους χρήστες και, ως εκ τούτου, διασφαλίζεται η μακροπρόθεσμη αφοσίωση των πελατών.
Διαβάστε περισσότερα για το μοντέλο NGA από κάτω προς τα πάνω. Το μοντέλο από τη βάση προς την κορυφή, ή η τοπική κοινότητα, περιλαμβάνει μια ομάδα τελικών χρηστών που οργανώνονται σε μια από κοινού ελεγχόμενη και δημοκρατικά ελεγχόμενη οργανωτική ομάδα ικανή να επιβλέπει τη σύμβαση για την κατασκευή του δικού τους τοπικού δικτύου.
Εταιρική σχέση δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ)
Σε μια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς μοιράζονται τον κίνδυνο ενός έργου βάσει κοινής δέσμευσης. Υπό την έννοια αυτή, η σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα είναι ένας γενικός όρος για τη συνεργασία μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Στόχος είναι επίσης η παροχή πόρων ή/και εμπειρογνωμοσύνης του ιδιωτικού τομέα και, ως εκ τούτου, η προσθήκη ιδιωτικής συνεισφοράς στην προσφορά υποδομών και υπηρεσιών του δημόσιου τομέα.
Οι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα χαρακτηρίζονται συνήθως από ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:
- εκπλήρωση δημόσιου καθήκοντος (καθαρή εκτέλεση καθηκόντων ως εναλλακτική λύση για δημόσιες αρχές και υπηρεσίες χωρίς επενδυτικό χαρακτήρα)
- συμμετοχή τουλάχιστον ενός ιδιώτη και ενός δημόσιου εταίρου
- μακροπρόθεσμη συνεργασία
- συμβατική τυποποίηση της εταιρικής σχέσης
- αύξηση της αποτελεσματικότητας (ιδίως με τη μορφή μείωσης του κόστους) μέσω:
- επιμερισμός των κινδύνων μεταξύ των εταίρων
- προσανατολισμός στον κύκλο ζωής στην παροχή υπηρεσιών
- προσανατολισμός της διαδικασίας στην παροχή υπηρεσιών
- ειδικές κατανομές των πόρων των εταίρων ανάλογα με το μοντέλο ΣΔΙΤ
- συμπληρωματικοί και επιχειρησιακοί στόχοι των εταίρων
- κατανομή αρμοδιοτήτων και καθηκόντων μεταξύ των εταίρων ανάλογα με τις δυνατότητες επιτυχίας τους
Ο όρος ΣΔΙΤ χρησιμοποιείται γενικά για να περιγράψει μια ποικιλία συνεργατικών ρυθμίσεων από χαλαρές, άτυπες και στρατηγικές εταιρικές σχέσεις έως συμβάσεις παροχής υπηρεσιών για τον σχεδιασμό, την κατασκευή, τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία (οι λεγόμενες συμβάσεις DBFO, Design-Build-Finance-Operate) και επίσημες κοινοπραξίες. Βασικά, υπάρχουν τρία βασικά μοντέλα:
- μοντέλα εξωτερικής ανάθεσης (χαμηλός βαθμός συνεργασίας και χρησιμοποιούνται κυρίως για την εκπλήρωση μερικών καθηκόντων)·
- πρότυπα συμβάσεων (μέσος βαθμός συνεργασίας και κυρίως για τη διαχείριση του συνόλου των έργων)·
- μοντέλα στρατηγικής συνεργασίας (υψηλός βαθμός συνεργασίας μεταξύ εταίρων και συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικο-συμβατικής συνεργασίας για την εκπλήρωση (υπο-) καθηκόντων, κυρίως για τη διαχείριση του συνόλου των έργων.
Διαβάστε περισσότερα για το Basic Joint Venture Model. Κύριος στόχος της ΣΔΙΤ είναι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών, μετατοπίζοντας τον ρόλο του δημόσιου τομέα από τον ιδιοκτήτη και τον πάροχο σε αγοραστή και θεματοφύλακα των συμφερόντων του κοινού.
Διαβάστε τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με «Πώς να χρησιμοποιήσετε τις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για την οικοδόμηση ευρυζωνικών δικτύων στις αγροτικές περιοχές;»
Τελευταίες ειδήσεις
Σχετικό περιεχόμενο
Ευρύτερο πλαίσιο
Το τμήμα ευρυζωνικού σχεδιασμού βοηθά τους δήμους και άλλους φορείς στον σχεδιασμό επιτυχημένων έργων ευρυζωνικής ανάπτυξης.
Βλ. επίσης
Οι επενδυτικές προσπάθειες για τη χρηματοδότηση δικτύων δημόσιου-ιδιωτικού και ιδιωτικού τομέα καταβάλλονται σε συνεργασία μεταξύ ιδιωτικών φορέων που κατέχουν υφιστάμενες υποδομές και δημόσιων αρχών.
Οι βασικοί ρόλοι του παρόχου φυσικών υποδομών (PIP), του παρόχου δικτύων (NP) και του παρόχου υπηρεσιών (SP) μπορούν να αναληφθούν από διάφορους παράγοντες.
Η πρόσβαση στην ευρυζωνική υποδομή είναι δυνατή μέσω διαφόρων κόμβων δικτύου σε επίπεδο υποδομής και εφαρμογής.
Το κλειδί για την επιτυχή περιφερειακή ευρυζωνική ανάπτυξη είναι ένα πολιτικά υποστηριζόμενο σχέδιο σε τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο, το οποίο συνδυάζει στόχους με συγκεκριμένες ανάγκες και ενδιαφερόμενους φορείς.
Το σχέδιο δράσης περιγράφει λεπτομερώς το κόστος, τα ενδιαφερόμενα μέρη, τις δραστηριότητες, τον συντονισμό και την παρακολούθηση που εμπλέκονται στην εφαρμογή της στρατηγικής για τις ευρυζωνικές συνδέσεις.
Επισκόπηση των διαφόρων ενσύρματων, ασύρματων και επερχόμενων ευρυζωνικών τεχνολογιών και περιγραφή των πλεονεκτημάτων, των μειονεκτημάτων και της βιωσιμότητάς τους.
Η επιλογή του κατάλληλου επιχειρηματικού μοντέλου εξαρτάται από τους ρόλους των παραγόντων της αγοράς στην αλυσίδα αξίας των ευρυζωνικών συνδέσεων.
Τα επενδυτικά μοντέλα παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες ευκαιρίες συμμετοχής για μια δημόσια αρχή που συμμετέχει στην περιφερειακή ευρυζωνική ανάπτυξη.
Τα κύρια χρηματοδοτικά εργαλεία για έργα ευρυζωνικής ανάπτυξης υψηλής ταχύτητας είναι οι ίδιοι πόροι, η χρηματοδότηση με βάση τα έσοδα, τα δάνεια, τα ίδια κεφάλαια και οι επιχορηγήσεις.
Οι κρατικές ενισχύσεις για ευρυζωνικές υπηρεσίες ενδέχεται να είναι αναγκαίες σε ορισμένες περιοχές όπου η αγορά δεν παρέχει τις απαραίτητες επενδύσεις σε υποδομές.
Ένα ευρυζωνικό δίκτυο αποτελείται από γεωγραφικά μέρη. Η τοπολογία ενός δικτύου περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται τα διάφορα μέρη ενός δικτύου. Οι πιο σχετικές τοπολογίες για τα δίκτυα ραχοκοκαλιάς και περιοχής είναι οι τοπολογίες των δέντρων, οι τοπολογίες δακτυλίων...
Προκειμένου να κατανοηθούν οι ρόλοι που μπορούν να αναλάβουν οι δημόσιες διοικήσεις, είναι χρήσιμο να δούμε τα διάφορα επίπεδα που απαρτίζουν ένα ευρυζωνικό δίκτυο, καθώς και τους κύριους επιχειρηματικούς ρόλους.
Τα ευρυζωνικά δίκτυα απαιτούν διαφορετικούς τύπους υποδομών με βάση διαφορετικές υλικοτεχνικές, οικονομικές ή δημογραφικές συνθήκες. Χρησιμοποιήστε τις ερωτήσεις για να βοηθήσετε στην επιλογή.
Η σύγκριση των ευρυζωνικών τεχνολογιών παρουσιάζει χαρακτηριστικά κάθε λύσης και βοηθά στη λήψη αποφάσεων σχετικά με την καλύτερη λύση για τις διάφορες περιοχές.