Sprawozdanie jest częścią regularnego monitorowania określonego w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych (dyrektywa 2010/13/UE). Obejmuje on lata 2015–2019 zarówno w odniesieniu do usług nielinearnych, jak i linearnych i opiera się na sprawozdaniach krajowych przedstawionych przez państwa członkowskie na temat stosowania art. 13, 16 i 17, a także na niezależnym badaniu.
W odniesieniu do nielinearnych usług wideo na żądanie w sprawozdaniu wykazano, że wzrosły one o 44 % w okresie referencyjnym, a ich rynek w państwach członkowskich UE wzrósł pod względem dochodów. Jeśli chodzi o ich ramy prawne, w sprawozdaniu przedstawiono zmiany w ustawodawstwie krajowym i ich systemach monitorowania w połowie państw członkowskich.
W odniesieniu do linearnych audiowizualnych usług medialnych w sprawozdaniu podkreślono, że odpowiednie przepisy dyrektywy dotyczące kontyngentów utworów europejskich i utworów niezależnych są zasadniczo wdrażane przez państwa członkowskie dobrze i powyżej progów.
Wdrożenie obowiązków wynikających ze zmienionej dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (dyrektywa (UE) 2018/1808), obejmującej lata 2020–2021, będzie przedmiotem odrębnego sprawozdania.