Ogólne podejście dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych do systemu stopniowego regulowania ma również zastosowanie do ochrony małoletnich. Im mniej kontroli ma widz i im bardziej szkodliwe mogą być konkretne treści, tym więcej ograniczeń mają zastosowanie. Przepisy niniejszej dyrektywy zostały uzupełnione zaleceniem z 1998 r. i zaleceniem z 2006 r. w sprawie ochrony małoletnich i godności ludzkiej.
Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych uwzględnia, że ochrona małoletnich musi być zawsze równoważona z innymi ważnymi wartościami demokratycznego społeczeństwa, takimi jak wolność wypowiedzi, i nie może funkcjonować bez odpowiedzialności rodzicielskiej.
Komisja opublikowała również specjalny komunikat w sprawie gier wideo.
Ochrona małoletnich w usługach telewizyjnych lub usługach liniowych
Typ zawartości | Ograniczenia | Więcej szczegółów |
---|---|---|
Treści, które mogą zaszkodzić nieletnim | Całkowity zakaz Artykuł 27 ust. 1 |
dostępne tylko w sposób, w jaki osoby niepełnoletnie zwykle nie słyszą ani nie widzą takich treści (art. 12) |
Treści, które mogą zaszkodzić nieletnim | Brak ograniczeń | dopilnować, aby małoletni w obszarze transmisji zwykle nie słuchali ani nie oglądali takich transmisji za pomocą szyfrowania lub innych środków (art. 27 ust. 2, 3); |
Treści, które mogą poważnie zaszkodzić nieletnim
- Treści, które mogą poważnie zaszkodzić małoletnim, nie mogą być włączane do żadnego programu, co oznacza całkowity zakaz.
- Zakazane są programy, które „mogą poważnie zakłócić” rozwój nieletnich zawierających pornografię lub bezinteresowną przemoc.
- Programy, które mogą być po prostu „szkodliwe” dla nieletnich, mogą być przekazywane tylko wtedy, gdy zapewni się, że nieletni zazwyczaj ich nie słyszą ani nie widzą. Można to zrobić, wybierając czas transmisji lub za pomocą dowolnego środka technicznego, takiego jak np. szyfrowanie.
- Jeżeli szkodliwe programy nie są szyfrowane, muszą być poprzedzone ostrzeżeniem dźwiękowym lub wyraźnie identyfikowalnym symbolem wizualnym przez cały czas trwania.
Treści, które mogą zaszkodzić nieletnim
Takie treści muszą być zapewnione, wybierając czas transmisji lub za pomocą jakiegokolwiek środka technicznego (np. szyfrowania), aby małoletni w obszarze transmisji normalnie nie słyszeli ani nie oglądali takich audycji.
Ochrona małoletnich w usługach na żądanie lub nielinearnych
Programy, które „mogą poważnie zakłócić” rozwój nieletnich, są dozwolone w usługach na żądanie, ale mogą być udostępniane wyłącznie w taki sposób, aby osoby niepełnoletnie normalnie ich nie słyszały ani nie widziały. Można to zrobić za pomocą kodów PIN lub innych, bardziej zaawansowanych systemów weryfikacji wieku. Nie ma ograniczeń dla programów, które mogłyby być po prostu „szkodliwe”.
Jak narzekać na program?
Komisja Europejska nie monitoruje programów indywidualnie, lecz ogólnie wyniki państw członkowskich. W związku z tym organ regulacyjny ds. mediów państwa członkowskiego sprawującego jurysdykcję jest właściwy do rozpatrywania indywidualnych skarg. Jeżeli nie jest jasne, które państwo członkowskie ma jurysdykcję lub obywatel nie zna języka właściwego państwa członkowskiego, może on również skontaktować się bezpośrednio z organem regulacyjnym ds. mediów w ich własnym państwie członkowskim. Organy regulacyjne są zobowiązane do współpracy ze sobą, zwłaszcza w sprawach transgranicznych.
Tło
W dyrektywie zobowiązano Komisję do przedstawienia analizy zalet i wad innych środków mających na celu ułatwienie rodzicom kontroli nad audycjami oglądanymi przez ich dzieci, takimi jak filtry i systemy oceny.
Uzupełnieniem dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych są zalecenia z 1998 r., które były pierwszym instrumentem prawnym dotyczącym treści internetowych usług audiowizualnych i informacyjnych oraz zalecenia z 2006 r. w sprawie ochrony małoletnich i godności ludzkiej.
Przydatne informacje
Najnowsze wiadomości
Podobne tematy
W szerszej perspektywie
Zmieniona dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych tworzy ramy medialne dla cyfrowej dekady Europy.
Zobacz też
Komitet Kontaktowy monitoruje wdrażanie dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych i rozwój sytuacji w tym sektorze i stanowi forum wymiany poglądów.
Na tej stronie znajduje się lista organów regulacyjnych Unii Europejskiej w dziedzinie audiowizualnych usług medialnych.
Sprawozdania w sprawie stosowania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (AVMSD) oraz promocji i dystrybucji utworów europejskich oraz niezależnej produkcji
Europejska Grupa Regulatorów Audiowizualnych Usług Medialnych doradza Komisji w sprawie wdrożenia dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (AVMSD).
Komisja zapewnia wdrożenie dyrektywy przez państwa członkowskie i przestrzeganie jej przez dostawców audiowizualnych usług medialnych.
Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych reguluje przekazy handlowe, takie jak promocja towarów i usług w świecie audiowizualnym.
Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych ma na celu wzmocnienie europejskiego przemysłu audiowizualnego poprzez uregulowanie promocji i dystrybucji utworów audiowizualnych.
Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych (AVMSD) ma na celu zapewnienie, aby usługi medialne w jurysdykcjach państw członkowskich przyczyniały się do równości i dostępności.
Są to zasady regulujące audiowizualne usługi medialne na szczeblu europejskim.