Promocja i dystrybucja utworów europejskich

Jakie są ogólne zasady?

Na mocy dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych państwa członkowskie są zobowiązane do promowania utworów europejskich, zarówno w telewizji, jak i za pośrednictwem usług na żądanie.

Dyrektywa nakłada na nadawców obowiązek zarezerwowania większości czasu nadawania dla utworów europejskich. Policzony czas transmisji nie obejmuje czasu przeznaczonego na wiadomości, wydarzenia sportowe, gry, reklamę, usługi teletekstowe i telezakupy.

Dyrektywa stanowi również, że audiowizualne usługi medialne na żądanie będą promować produkcję utworów europejskich i dostęp do nich. Promocja taka mogłaby odbywać się poprzez wkład finansowy w produkcję i nabywanie praw do utworów europejskich lub poprzez zapewnienie udziału lub wyeksponowania utworów europejskich w katalogu programów.

W odniesieniu do usług na żądanie państwa członkowskie przyjęły różne podejścia, od bardzo obszernych i szczegółowych środków po zwykłe odniesienie do ogólnego obowiązku promowania utworów europejskich w ustawodawstwie krajowym. Komisja Europejska opublikowała dokument przedstawiający streszczenie tych podejść.

Czym są "utwory europejskie"?

Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych zawiera prawną definicję „utworów europejskich”. Gwarantuje on, że utwory europejskie są jedynie produkcjami audiowizualnymi, które są:

• utwory pochodzące z państw członkowskich;
• utwory pochodzące z państw europejskich będących stronami Europejskiej konwencji Rady Europy o telewizji ponadgranicznej i spełniające trzy warunki wyszczególnione w ust. 3;
• utwory powstałe w koprodukcji w ramach umów zawartych między UE a państwami trzecimi i spełniające warunki określone w tych umowach.

Niektóre produkcje, które nie są "utworami europejskimi", mogą być traktowane jako takie. W tym celu muszą być one zawierane w ramach dwustronnych umów o koprodukcji zawartych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. Ponadto unijni koproducenci powinni byli pokryć większość kosztów produkcji, a produkcja nie powinna być kontrolowana przez producenta z państwa trzeciego.

Niezależne produkcje

Art. 17 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych nakłada na nadawców obowiązek zarezerwowania minimalnej proporcji wynoszącej co najmniej 10 % ich czasu nadawania dla utworów europejskich stworzonych przez niezależnych producentów. Nie obejmuje to czasu przeznaczonego na wiadomości, wydarzenia sportowe, gry, reklamę, usługi teletekstowe i telezakupy,

Alternatywnie państwa członkowskie mogą wymagać od nadawców, aby przeznaczali co najmniej 10 % swojego budżetu programowego na niezależne produkcje. Odpowiedni odsetek utworów niezależnych producentów powinien być niedawny, tj. mieć mniej niż pięć lat.

Dopuszcza się pewną elastyczność we wdrażaniu art. 13, 16 i 17, ponieważ państwa członkowskie muszą zapewnić promowanie europejskich i niezależnych utworów "tam, gdzie jest to wykonalne".

Sprawozdania

W odniesieniu do usług nadawczych Komisja musi co dwa lata składać sprawozdania ze stosowania przepisów dotyczących utworów europejskich i produkcji niezależnych na podstawie danych statystycznych dostarczonych przez państwa członkowskie.

W odniesieniu do usług na żądanie art. 13 nakłada na państwa członkowskie obowiązek składania Komisji co cztery lata sprawozdań z wdrażania przepisów.

Wytyczne

Zmienione wytyczne dotyczące monitorowania stosowania art. 16 i 17 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych mają pomóc państwom członkowskim w monitorowaniu wdrażania art. 16 i 17.