Zastosowanie i wdrożenie AVMSD

Komisja dąży do omówienia kwestii interpretacji i stosowania przepisów dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych z państwami członkowskimi i ich organami regulacyjnymi na posiedzeniach komitetu kontaktowego i organów regulacyjnych organizowanych w Brukseli.

Komisja stale dostarcza istotnych informacji i wskaźników w ramach swoich obowiązków sprawozdawczych. Komisja prowadzi postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko określonemu państwu członkowskiemu w niektórych przypadkach, takich jak nieprawidłowa transpozycja lub stosowanie dyrektywy.

Komitet kontaktowy

Komitet Kontaktowy monitoruje wdrażanie dyrektywy i rozwój sytuacji w tym sektorze. Stanowi również forum wymiany poglądów. Komitet zajmuje się istniejącą polityką audiowizualną oraz istotnymi zmianami zachodzącymi w tym sektorze. Należy zwrócić szczególną uwagę na rozwój techniczny w sektorze audiowizualnym.

Komitet pomaga również państwom członkowskim w sporządzaniu sprawozdań krajowych, które muszą być sporządzane co dwa lata.

Komisja, której przewodniczy Komisja i w której skład wchodzą przedstawiciele organów państw członkowskich, może być zwoływana na wniosek którejkolwiek z delegacji. Protokoły i porządek obrad wszystkich dotychczas przeprowadzonych posiedzeń są dostępne w celach informacyjnych.

Regulatory audiowizualne

Europejska Grupa Regulatorów Audiowizualnych Usług Medialnych (ERGA) zrzesza szefów lub przedstawicieli wysokiego szczebla krajowych niezależnych organów regulacyjnych w dziedzinie usług audiowizualnych. Grupa doradza Komisji w sprawie wdrożenia unijnej dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych.

W dniu 3 lutego 2014 r. Komisja Europejska przyjęła decyzję określającą cele grupy:

• doradzanie Komisji i wspomaganie jej w jej pracach;
• zapewnienie spójnego wdrażania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych oraz we wszelkich innych kwestiach związanych z audiowizualnymi usługami medialnymi wchodzącymi w zakres kompetencji Komisji;
• ułatwianie współpracy między organami regulacyjnymi w UE, jak przewidziano w dyrektywie regulującej audiowizualne usługi medialne;
• umożliwienie wymiany doświadczeń i dobrych praktyk.

Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych uznaje rolę niezależnych organów regulacyjnych, które w większości państw członkowskich są odpowiedzialne za egzekwowanie krajowych środków transponujących przepisy dyrektywy.

Ogólnie rzecz biorąc, organy regulacyjne audiowizualnych usług medialnych nadzorują zgodność programów audiowizualnych z przepisami europejskimi i krajowymi. ERGA powinna stanowić podstawę do zacieśnienia współpracy między organami regulacyjnymi a Komisją w celu lepszego egzekwowania przepisów dyrektywy, zwłaszcza gdy w grę wchodzą kwestie jurysdykcji. W szerszym ujęciu ta wymiana informacji i współpraca umożliwia dyskusje na szczeblu UE na temat kwestii interpretacji i stosowania przepisów dyrektywy, w szczególności przepisów dotyczących reklamy. Dyskusje takie umożliwiają bardziej spójne stosowanie przepisów, a tym samym równe warunki działania w całej UE.

Postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego

Komisja jest czasami zobowiązana do podjęcia działań prawnych przeciwko danemu państwu członkowskiemu w przypadku naruszenia dyrektywy. Jest to znane jako postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego.

Komisja może dowiedzieć się o naruszeniach dyrektywy poprzez skargi obywateli, pytania parlamentarne lub po przeprowadzeniu przez niezależnego konsultanta monitorowania przepisów dotyczących handlowych przekazów audiowizualnych.

Przed wszczęciem postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Komisja kontaktuje się z organami krajowymi państw członkowskich w celu zwrócenia się o dodatkowe informacje lub poinformowania ich o potencjalnych problemach związanych z transpozycją lub wdrażaniem dyrektywy do ich ustawodawstwa krajowego.

Następujące komunikaty prasowe to przykłady naruszeń popełnionych przez Komisję w ostatnich latach:

• Komisja z zadowoleniem przyjmuje wdrożenie przez Austrię przepisów UE dotyczących telewizji i wideo na żądanie; zamyka postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego (28/10/2010)
• Komisja z zadowoleniem przyjmuje działania francuskiego organu regulacyjnego przeciwko podżeganiu do nienawiści; zakończenie postępowania sądowego (28/10/2010)
• Komisja kończy działania prawne po tym, jak Włochy i Estonia przestrzegają unijnych przepisów dotyczących reklamy (08/10/2009)
• Przepisy UE dotyczące reklamy telewizyjnej muszą być ściśle monitorowane – stwierdza sprawozdanie Komisji (26/06/2009)
• „Telewizja bez granic”: Komisja ostrzega Estonię o stosowaniu unijnych przepisów dotyczących reklamy telewizyjnej (19/03/2009)
• Komisja podejmuje działania sądowe, aby zapobiec nadmiernej reklamie spotowej w hiszpańskiej telewizji (27/11/2008)
• Telewizja bez granic: Komisja Europejska podejmuje kolejny krok w postępowaniu przeciwko Hiszpanii w związku z nieprzestrzeganiem ograniczeń w zakresie reklamy telewizyjnej (06/05/2008)
• Telewizja bez granic: Komisja ostrzega Hiszpanię o nieprzestrzeganiu przepisów dotyczących reklamy telewizyjnej (10/07/2007)

Więcej informacji można znaleźć w przykładowych przykładach orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE w sektorze nadawczym. 

Odniesienie do przepisów krajowych

Prawo wspólnotowe nakłada na państwa członkowskie obowiązek powiadamiania Komisji, w drodze których krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne dokonały transpozycji dyrektywy.

W celu uzyskania informacji na temat ustawodawstwa krajowego wdrażającego pierwotną dyrektywę w sprawie telewizji bez granic, jak również dwóch dyrektyw zmieniających, należy zapoznać się z tymi dokumentami:

• Dyrektywa 89/552/EWG (dyrektywa telewizyjna bez granic)
• Dyrektywa 97/36/WE
• Dyrektywa 2007/65/WE (AVMSD)

Należy pamiętać, że dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych została ujednolicona dyrektywą 2010/13/UE. W odniesieniu do ujednoliconej dyrektywy nie wymagano odrębnych środków transpozycji.

Najważniejsze wydarzenia

Poniżej przedstawiono środki krajowe podjęte zgodnie z art. 14 ust. 1 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, zweryfikowane przez Komisję pod względem ich zgodności z prawem Unii Europejskiej i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 14 ust. 2 dyrektywy.

Austria

Dz.U. L 180 z 10.07.2007, s. 11–16 – (Wszystkie języki)

Belgia

Dz.U. L 180 z 10.07.2007, s. 24-32 – (Wszystkie języki)

Zmieniająca decyzję 2014/110/UE:

Dz.U. L 59 z 28.2.2014, s. 39–42 – (Wszystkie języki)

Dania

Dz.U. C 14 z 19.01.1999, s. 6–7 – (Wszystkie języki)

(Uchylenie środków – Dz.U. C 45 z 19.02.2002, s. 7)

Dz.U. L 177 z 8.7.2015, s. 54–59 – (Wszystkie języki)

Finlandia

Dz.U. L 180 z 10.07.2007, s. 38–41 – (Wszystkie języki)

Francja

Dz.U. L 180 z 10.07.2007, s. 33–37 – (Wszystkie języki)

Niemcy

Dz.U. L 180 z 10.07.2007, s. 8–10 – (Wszystkie języki)

Węgry

Środki przyjęte przez Węgry: Dz.U. C 214 z 4.7.2017, s. 6–7
(Wszystkie języki)

Decyzja Komisji:Dz.U. C 214z 4.7.2017, s. 3–5
(Wszystkie języki)

Irlandia

Środki przyjęte przez Irlandię: Dz.U. C 8 z 11.1.2018, s. 12–13
(Wszystkie języki)

Decyzja Komisji: Dz.U. C 8 z 11.1.2018, s. 10–11
(Wszystkie języki)

Włochy

Dz.U. L 187 z 17.07.2012, s. 57–61 – (Wszystkie języki)

Polska

Dz.U. L 27z 3.2.2015, s. 37–41 – (Wszystkie języki)