Satelitarny dostęp szerokopasmowy

Satelitarne łącze szerokopasmowe, określane również jako internet po satelicie, jest szybkim dwukierunkowym połączeniem internetowym wykonywanym zazwyczaj za pośrednictwem geostacjonarnych satelitów komunikacyjnych (GEO, orbita geostacjonarna), średniej orbity okołoziemskiej (MEO) lub niskiej orbity okołoziemskiej (LEO) zamiast telefonu stacjonarnego lub innych środków naziemnych. Obecnie satelitarna łączność szerokopasmowa jest całkowicie porównywalna z szerokopasmową siecią DSL (Digital Subscriber Line) zarówno pod względem wydajności, jak i kosztów, z komercyjnymi ofertami potrójnej gry (internet, telewizja i głos z tym samym internetem). Konstelacje satelitów MEO i LEO znajdują się na orbicie niegeostacjonarnej (NGSO) i oferują stosunkowo niskie opóźnienia (40-125 ms) oraz prędkość pobierania danych 50-100 Mb/s. Sprawdź sekcję Bezprzewodowe technologie szerokopasmowe, aby uzyskać więcej informacji na temat technologii, a także plusy i minusy &.

Chociaż światłowód oferuje doskonałą wydajność, wdrożenie zajmuje więcej czasu i jest droższe, a więc nie będzie dostępne dla wszystkich użytkowników w ciągu najbliższych lat. Wręcz przeciwnie, rozwiązania satelitarne są dostępne natychmiast. Jest to jedyne rozwiązanie szerokopasmowe dla osób mieszkających na obszarach bez lub z wolnym naziemnym, bezprzewodowym lub mobilnym dostępem szerokopasmowym.

Rynek satelitarny przechodzi znaczącą transformację ze względu na spadek kosztów wynoszenia w przestrzeń kosmiczną i produkcji satelitów oraz uznanie satelitów za ważny element w zapewnianiu łączności szerokopasmowej na obszarach o niedostatecznym zasięgu.

Globalne Stowarzyszenie Operatorów Satelitarnych (GSOA) przy wsparciu Komisji Europejskiej stworzyło narzędzie internetowe, które pomaga obywatelom znaleźć lokalnego dystrybutora, który może zapewnić im natychmiastową łączność bez względu na to, gdzie mieszkają.

Niedrogi i łatwy w instalacji

Satelitarna łączność szerokopasmowa jest opłacalna, a miesięczne abonamenty są porównywalne z równoważnymi ofertami ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line). Użytkownicy otrzymują danie i modem i mogą je zainstalować samodzielnie lub skorzystać z wiedzy rozległej sieci wysoko wykwalifikowanych inżynierów. Cena zakupu sprzętu konsumenckiego w całej UE wynosi około 350–600 EUR. Ten początkowy koszt często kwalifikuje się do europejskiego finansowania publicznego, a niektóre państwa członkowskie i regiony skorzystały z tej możliwości, aby zlikwidować przepaść cyfrową w sposób opłacalny i szybki. Miesięczne koszty dla europejskich domowych użytkowników końcowych wahają się od 20 EUR do 60 EUR (GEO) lub 80–90 EUR (Starlink, LEO).

Konstelacja Satelitarna IRIS2

Unijna IRIS2 (infrastruktura na rzecz odporności, wzajemnych połączeń i bezpieczeństwa drogą satelitarną) zapewni użytkownikom rządowym i przedsiębiorstwom zwiększone zdolności komunikacyjne, a jednocześnie zapewni szybkie szerokopasmowe łącza internetowe, aby poradzić sobie z martwymi strefami łączności. Ta wieloorbitalna konstelacja połączy korzyści oferowane przez satelity Low Earth (LEO), Geostationary (GEO) i Medium Earth Orbit (MEO). Ma on zapewnić bezpieczne usługi komunikacyjne dla UE i jej państw członkowskich, a także łączność szerokopasmową dla obywateli europejskich, przedsiębiorstw prywatnych i organów rządowych. Usługi rządowe mają na celu zapewnienie bezpiecznej łączności użytkownikom rządowym, aby zapewnić państwom członkowskim odporne i ogólnoświatowe zdolności. Usługi komercyjne mają być świadczone przez partnerów handlowych oferujących konkurencyjne usługi z najnowocześniejszymi technologiami.

Łączność konwergentna: Zasilany satelitarnie model Direct-to-Device

Zasilany satelitarnie rynek Direct-to-Device (D2D) wyłania się jako jeden z nowych trendów dla sektora telekomunikacyjnego. W ramach tego nowego modelu operator satelitarny współpracowałby z naziemnym operatorem telefonii komórkowej w celu świadczenia usług łączności bezpośrednio z urządzeniem mobilnym na obszarach, na których operator naziemny nie ma zasięgu. Konwergencja sieci naziemnych i nienaziemnych jest szansą na zniwelowanie przepaści cyfrowej. Model ten stoi przed wyzwaniami technologicznymi i regulacyjnymi, którymi należy się zająć w obszarach takich jak ustanawianie norm, dostęp do widma i licencjonowanie. UE jest na dobrej drodze do opracowania wspólnej polityki i ram regulacyjnych.

O technologii

Połączenie z Internetem za pośrednictwem satelity oznacza zainstalowanie małej anteny satelitarnej poza domem, mieszkaniem, szkołą lub innym budynkiem. Tak długo, jak danie widzi niebo, powinno być łatwo w stanie połączyć się z Internetem. Modem satelitarny musi być podłączony do komputera i nie jest wymagane połączenie telefoniczne. Naczynie może być instalowane przez właścicieli domów bezpośrednio lub przez profesjonalnego instalatora. Jakość usług jest porównywalna z DSL, a użytkownicy mogą uzyskać dostęp do pełnej gamy aplikacji internetowych, takich jak surfowanie po Internecie, wysyłanie wiadomości e-mail, VoIP (Voice over Internet Protocol), pobieranie muzyki lub oglądanie filmów.

Europejskie fundusze na szerokopasmowy dostęp satelitarny

Celem Unii Europejskiej jest maksymalizacja łączności szerokopasmowej dla wszystkich obywateli, niezależnie od ich lokalizacji w UE. Satelitarna łączność szerokopasmowa jest często jedynym rozwiązaniem szerokopasmowym dla osób mieszkających na obszarach, na których łączność nie jest dostępna lub jest bardzo słaba. W niektórych państwach członkowskich z powodzeniem wdrożono systemy bonów w celu połączenia odległych społeczności za pomocą satelitarnego internetu szerokopasmowego. W ramach takiego systemu organ publiczny udziela pomocy finansowej (bonu) kwalifikującym się użytkownikom końcowym, za pomocą której mogą oni „zapłacić” wybranemu przez siebie zarejestrowanemu usługodawcy za zakup, instalację i aktywację urządzeń użytkowników satelitarnych. Usługodawca zwraca się o zwrot kosztów do organu publicznego wdrażającego system. Więcej informacji można znaleźć w Wytycznych w sprawie pomocy państwa na rzecz sieci szerokopasmowych.

Projekty z zakresu technologii satelitarnej w Europie

Projekt SABER (sfinalizowany) zgromadził władze regionalne i zainteresowane strony w celu rozwiązania problemu przepaści cyfrowej w UE-27 i zapewnienia powszechnego dostępu do łączy szerokopasmowych. W ramach inicjatywy ustanowiono warunki efektywnego i skutecznego wkładu systemów satelitarnych w realizację celów określonych w Europejskiej agendzie cyfrowej (DAE).

W ramach (sfinalizowanego) projektu BRESAT przedstawiono informacje na temat zasięgu sieci szerokopasmowych w podziale na regiony, studia przypadków dotyczące wdrożeń satelitarnych sieci szerokopasmowych, kluczowe kryteria i najlepsze praktyki dotyczące udanych wdrożeń, potencjalne źródła finansowania, analizę kosztów i korzyści, wytyczne dotyczące opracowywania uzasadnienia biznesowego, a także organizację warsztatów i wydarzeń upowszechniających w całej Europie.