Gemeenten, gemeentelijke ondernemingen, joint ventures en particuliere ondernemingen kunnen betrokken zijn bij één, twee of alle drie stadia van breedbandontwikkeling.
Openbaar vervoer
Potentiële openbare vervoerders voor de bouw en het onderhoud van breedbandinfrastructuur zijn voornamelijk gemeenten en provincies, lokale bedrijven en joint ventures. De passieve netwerkinfrastructuur is hoofdzakelijk eigendom van de publieke sector (bv. een gemeente).
Openbare vervoerders bouwen meestal de passieve netwerkinfrastructuur door middel van de betrokkenheid van onderaannemers. De betrokkenheid van de publieke sector bij een project voor de uitrol van breedband moet in een vroeg stadium met de bevoegde autoriteiten worden gecoördineerd, met name met betrekking tot de communautaire wetgeving inzake economische en staatssteun.
Het Public DBO (Design Build Operate) Model is een mogelijk model voor het ontwerpen van een publiek-private samenwerking voor de ontwikkeling van breedbandprojecten. Dit model omvat de beheersautoriteit die zonder tussenkomst van de particuliere sector werkt, behalve op het niveau van de dienstverlener. Alle aspecten van de uitrol en exploitatie van het netwerk worden beheerd door de publieke sector.
Particuliere vervoerder
Particuliere vervoerders kunnen optreden als eigenaar en/of exploitant van breedbandnetwerken en dienstverleners. Het kunnen bestaande telecommunicatiebedrijven, kabelexploitanten, energiebedrijven uit de particuliere sector zijn die hun bedrijf en/of hun productportfolio of start-ups willen uitbreiden. In zuiver particuliere breedbandprojecten neemt een particuliere investeerder (een of meer bedrijven) het volledige economische risico over. Afhankelijk van de organisatie- en rechtsvorm van de bedrijfsprojecten verschillen de omvang en het type, de financieringsstrategie en de risicoacceptatie door investeerders.
Als de investering in de aanleg en exploitatie van netwerken volledig uit particuliere middelen wordt gedaan, is er geen verplichting tot open toegang — tenzij de onderneming een aanzienlijke marktmacht heeft op een gereglementeerde markt en dus onderworpen is aan regelgeving vooraf. Niettemin kan de vervoerder ervoor kiezen om zijn passieve en/of actieve netwerkinfrastructuur open te stellen voor derden (open access) en zo inkomsten te genereren.
Door samenwerking tussen verschillende actoren, zoals energiebedrijven en telecommunicatieleveranciers, kunnen synergieën worden benut en kunnen kosten worden bespaard. Bijvoorbeeld bij de bouw van nieuwe of het gebruik van bestaande netwerkinfrastructuur, of door gezamenlijk ontwerp van diensten of het onderhoud van de actieve netwerkcomponenten.
Het Private DBO- model is een particulier model waarbij een organisatie uit de particuliere sector een zekere mate van overheidsfinanciering (vaak een subsidie) ontvangt om te helpen bij de uitrol van een nieuw netwerk dat open wholesaletoegang biedt.
Bottom-up aanpak
In gebieden die niet investeren in de particuliere sector om infrastructuur uit te rollen, zijn de burgers afhankelijk van hun eigen inzet om tot een snelle breedbandupgrade te komen. Het bottom-upmodel komt voort uit initiatieven van burgers en lokale of regionale actoren (bedrijven, organisaties) die de uitrol van breedbandnetwerken als eindgebruikers willen bevorderen en implementeren.
Hoewel breedbandprojecten uit de particuliere sector de haalbaarheid vaak alleen op basis van commerciële aspecten beoordelen, kunnen burgerinitiatieven in verband met breedbanduitbreidingsprojecten rekening houden met hun eigen sociaal-economische doelstellingen en doelstellingen, zoals:
- een beleggingshorizon op lange termijn zonder rendementsverwachtingen op korte termijn
- vraag- en toekomstgerichte keuze van technologie
- veiligheidsaspecten
Mogelijke organisatievormen voor projecten die voortkomen uit bottom-upmodellen zijn verenigingen of samenwerkingen. Het idee achter bottom-upbenaderingen is dat gebruikers langetermijntoezeggingen (financiële of andere) aangaan die het succes van het project garanderen. Het model heeft vooral zijn kracht in het feit dat het lokaal is georganiseerd en dat er een directe relatie bestaat tussen eigendom en dienstverlening aan individuele gebruikers, zodat een langdurige klantenloyaliteit wordt gewaarborgd.
Lees meer over het NGA bottom up model. Het bottom-up-model, of lokale gemeenschap, omvat een groep eindgebruikers die zich organiseren in een gezamenlijke en democratisch gecontroleerde organisatiegroep die toezicht kan houden op het contract om hun eigen lokale netwerk op te bouwen.
Publiek-private samenwerking (PPP)
In een publiek-privaat partnerschap (PPP) delen publieke en particuliere vervoerders het risico van een project op basis van een gedeelde inzet. In die zin is publiek-private samenwerking een algemene term voor de samenwerking tussen de private en de publieke sector. Het doel is ook middelen en/of expertise van de particuliere sector ter beschikking te stellen en zo een particuliere bijdrage toe te voegen aan het aanbod van infrastructuur en diensten van de overheidssector.
Publiek-private partnerschappen worden meestal gekenmerkt door een of meer van de volgende:
- uitvoering van een overheidstaak (zuivere taakuitvoering als alternatief voor overheidsopdrachten voor overheidsinstanties en diensten zonder investeringskarakter)
- deelname van ten minste één particuliere en één publieke partner
- samenwerking op lange termijn
- contractuele formalisering van het partnerschap
- verhoging van de efficiëntie (vooral in de vorm van kostenbesparingen) door:
- risicodeling tussen de partners
- levenscyclusoriëntatie bij het verlenen van diensten
- procesoriëntatie bij het verlenen van diensten
- specifieke toewijzingen van de middelen van de partners, afhankelijk van het PPP-model
- complementaire en operationele doelstellingen van de partners
- verdeling van verantwoordelijkheden en taken tussen de partners op basis van hun succespotentieel
De term PPP wordt over het algemeen gebruikt om een verscheidenheid aan coöperatieve regelingen te beschrijven, van losse, informele en strategische partnerschappen tot servicecontracten voor ontwerp, bouw, financiering en exploitatie (zogenaamde DBFO-contracten, Design-Build-Finance-Operate) en formele joint ventures. In principe zijn er drie basismodellen:
- uitbestedingsmodellen (lage mate van samenwerking en voornamelijk gebruikt om deeltaken te vervullen);
- contractmodellen (gemiddelde mate van samenwerking en voornamelijk voor het beheer van algemene projecten);
- strategische samenwerkingsmodellen (hoge mate van samenwerking tussen partners en met inbegrip van sociaal-contractuele samenwerking voor de uitvoering van (sub)taken, voornamelijk voor het beheer van algemene projecten.
Lees meer over het Basic Joint Venture Model. Het hoofddoel van PPP is de particuliere sector te betrekken bij het verlenen van openbare diensten, waarbij de rol van de publieke sector wordt verschoven van eigenaar en aanbieder naar koper en hoedster van de belangen van het publiek.
Lees de richtsnoeren „Hoe gebruik je publiek-private partnerschappen voor het bouwen van breedbandnetwerken in plattelandsgebieden?”
Laatste nieuws
Gerelateerde inhoud
Grote afbeelding
The Broadband planning section helps municipalities and other entities in their planning of successful broadband development projects.
Zie ook
Investeringsinspanningen voor de financiering van publiek-private en particuliere netwerken worden gedaan in samenwerking tussen particuliere actoren die eigenaar zijn van bestaande infrastructuur, en overheidsinstanties.
De basisrollen van Physical Infrastructure Provider (PIP), Network Provider (NP) en Service Provider (SP) kunnen door verschillende actoren worden vervuld.
Toegang tot de breedbandinfrastructuur is mogelijk via verschillende netwerkknooppunten op het infrastructuur- en toepassingsniveau.
De sleutel tot succesvolle regionale breedbandontwikkeling is een politiek ondersteund plan op lokaal, regionaal of nationaal niveau, waarin doelstellingen worden gecombineerd met specifieke behoeften en belanghebbenden.
Het actieplan beschrijft de kosten, belanghebbenden, activiteiten, coördinatie en monitoring die betrokken zijn bij de uitvoering van de breedbandstrategie.
Een overzicht van de verschillende bekabelde, draadloze en toekomstige breedbandtechnologieën en een beschrijving van hun voor-, nadelen en duurzaamheid.
Het kiezen van het juiste bedrijfsmodel hangt af van de rol van de marktdeelnemers in de breedbandwaardeketen.
Investeringsmodellen bieden interessante participatiemogelijkheden voor een overheidsinstantie die zich bezighoudt met regionale breedbandontwikkeling.
De belangrijkste financieringsinstrumenten voor snelle breedbandontwikkelingsprojecten zijn eigen middelen, op inkomsten gebaseerde financiering, leningen, eigen vermogen en subsidies.
Staatssteun voor breedband kan nodig zijn op sommige plaatsen waar de markt niet voorziet in de noodzakelijke infrastructuurinvesteringen.
Een breedbandnetwerk bestaat uit geografische delen. De topologie van een netwerk beschrijft hoe de verschillende delen van een netwerk zijn verbonden. De meest relevante topologieën voor de ruggengraat en gebiedsnetwerken zijn boomtopologieën, ringtopologieën en meshed...
Om inzicht te krijgen in de rollen die overheden kunnen nemen, is het nuttig om de verschillende lagen die deel uitmaken van een breedbandnetwerk en de belangrijkste zakelijke rollen te bekijken.
Breedbandnetwerken vereisen verschillende soorten infrastructuur op basis van verschillende logistieke, economische of demografische omstandigheden. Gebruik de vragen om te helpen kiezen.
Een vergelijking van breedbandtechnologieën biedt kenmerken van elke oplossing en helpt beslissingen over de beste oplossing voor verschillende regio’s.