Wykorzystanie widma radiowego przez sektor publiczny

Organy sektora publicznego są znaczącymi użytkownikami widma. Najważniejszymi użytkownikami widma z sektora publicznego są obrona, środowisko naukowe i badawcze, nawigacja i obserwacja Ziemi, transport publiczny (zwłaszcza w zakresie komunikacji bezpieczeństwa), służby bezpieczeństwa publicznego i służb ratowniczych (policja, straż pożarna, pierwsza pomoc, poszukiwawczo-ratownicze, pomoc w przypadku katastrof).

Usługi te były jednymi z pierwszych, które wdrożyły technologie radiowe, na przykład dla bezpieczeństwa publicznego i obrony. Nadal stanowią one wysoki priorytet w odniesieniu do przydziału widma przez rządy, w szczególności cennych częstotliwości poniżej 15 GHz. Te organy sektora publicznego świadczą usługi na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.

Koordynacja transgranicznego wykorzystania widma przez sektor publiczny

Wykorzystanie widma przez sektor publiczny jest często powiązane z celami interesu ogólnego określonymi na szczeblu krajowym. W związku z tym podlega on przede wszystkim kompetencjom krajowym. Jednak w wielu przypadkach usługi publiczne muszą być zorganizowane w sposób skoordynowany ponad granicami. W związku z tym publiczne wykorzystanie widma jest w niektórych przypadkach koordynowane na szczeblu globalnym i unijnym.

Negocjacje międzynarodowe

Przydział widma jest ogólnie rozważany i negocjowany na poziomie globalnym. Decyzje mają formę zmian w Regulaminie Radiokomunikacyjnym, które wymagają konsensusu podczasŚwiatowej Konferencji Radiokomunikacyjnej Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej (WRC).

W przypadku wielu sektorów, takich jak lotnictwo cywilne, morskie, kosmiczne i satelitarne, obserwacja Ziemi, meteorologia i usługi naukowe, wykorzystanie widma zależy od wyborów dokonanych przez wyspecjalizowane organizacje i agencje sektorowe Organizacji Narodów Zjednoczonych. Należą do nich Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) i Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO).

Widmo w UE

Ponieważ wykorzystanie widma przez służby publiczne musi być zorganizowane w sposób skoordynowany ponad granicami, polityka sektorowa UE ma znaczenie dla widma w UE. Przykłady można znaleźć w sektorach transportu komunikacyjnego (jednolita europejska przestrzeń powietrzna, bezpieczeństwo ruchu drogowego, nawigacji satelitarnej), przestrzeni kosmicznej (Europejska polityka kosmiczna), środowiska (obserwacja Ziemi, ochrona ludności), zdrowia (eIntegracja, e-zdrowie), bezpieczeństwa (kontrola graniczna) i usług naukowych.

Ogólnym celem polityki w zakresie widma radiowego jest maksymalizacja wartości społecznej i gospodarczej, jaką Europa czerpie z wykorzystania widma radiowego. Ponieważ sektor publiczny jest znaczącym użytkownikiem widma, takie wykorzystanie powinno być jak najbardziej efektywne pod względem społeczno-ekonomicznym. W związku z tym zrównoważona unijna polityka w zakresie widma obejmuje uwzględnienie potrzeb sektora publicznego w zakresie widma, nawet jeśli niektóre rodzaje wykorzystania w sektorze publicznym nie wchodzą w zakres kompetencji prawnych i instytucjonalnych UE. Osiągnięcie lepszych wyników operacyjnych i zwiększenie gospodarczej i społecznej wartości widma mogłoby potencjalnie poprawić świadczenie usług publicznych i zwiększyć ogólną konkurencyjność gospodarki europejskiej.

Zakres, w jakim publiczne wykorzystanie widma jest objęte prawodawstwem UE, musi być ustalany indywidualnie dla każdego przypadku. Niektóre środki harmonizacyjne przyjęte na szczeblu UE mają na celu wspieranie publicznego wykorzystania widma, na przykład w odniesieniu do zastosowań inteligentnych systemów transportowych związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

Kwestie wymagające dalszej analizy:

• Zwiększenie przejrzystości w zakresie wykorzystania widma przez sektor publiczny poprzez przeprowadzanie okresowych badań wykorzystania widma i ocenę przewidywanych przyszłych potrzeb sektora publicznego. Opracowanie długoterminowych planów strategicznych dotyczących przydziału widma w sektorze publicznym.
• Ocena potrzeb w zakresie widma związanych ze świadczeniem usług publicznych i zastosowań związanych z konkretnymi politykami UE: transport lotniczy (inicjatywy jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej wokół zarządzania ruchem lotniczym), transport kolejowy (europejski system zarządzania ruchem kolejowym – ERTMS), transport drogowy (Inteligentne Systemy Transportowe (ITS)), komunikacja w sytuacjach awaryjnych i w zakresie bezpieczeństwa publicznego (PPDR) i inne.
• Biorąc pod uwagę, że widmo jest ograniczonym i ograniczonym zasobem, ważne jest dokonanie wyboru między przydziałami widma dla sektora publicznego a wykorzystaniem w sektorze niepublicznym (prywatnym lub komercyjnym) oraz ustanowienie mechanizmów umożliwiających znalezienie realistycznej równowagi.
• Realokacja lub przeniesienie widma do użytkowników lub użytkowników, którzy generują wyższą wartość społeczno-ekonomiczną – między użytkownikami sektora publicznego lub między użytkownikami z sektora publicznego i niepublicznego. Zmiany w wykorzystaniu widma powinny być wprowadzane w sposób terminowy i racjonalny pod względem kosztów.
• Procesy udzielania zamówień wykorzystywane przez organy sektora publicznego do zakupu sprzętu i usług bezprzewodowych mają wpływ na potrzeby widma, zarówno pod względem efektywnego wykorzystania widma, jak i interoperacyjności. Zamówienia na sprzęt i wybór technologii należy przeprowadzać zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania widmem.
• Harmonizacja wykorzystania widma w sektorach publicznych w celu osiągnięcia:
  • transgraniczne (paneuropejskie) świadczenie usług;
  • korzyści skali dla produkcji sprzętu;
  • minimalny możliwy poziom zakłóceń między systemami krajowymi.
• Opracowanie długoterminowych planów strategicznych dotyczących harmonizacji przydziałów w sektorze publicznym na szczeblu europejskim i globalnym (WRC).
• Podział pasm częstotliwości między użytkownikami z sektora publicznego oraz między użytkownikami sektora publicznego i niepublicznego w celu optymalizacji wykorzystania widma. Określenie obiecujących możliwości współdzielenia widma.

Inwestowanie w badania naukowe i innowacje technologiczne w celu osiągnięcia bardziej efektywnego wykorzystania widma, większego podziału pasm częstotliwości, większej interoperacyjności i korzyści skali na szczeblu europejskim. Identyfikacja pasm częstotliwości, w których wprowadzenie nowych, wydajnych widmowo technologii do wykorzystania przez sektor publiczny, a tym samym stopniowe wycofywanie przestarzałych technologii, często prowadzi do dalszych „dywidend cyfrowych” lub ponownego przydziału widma w paśmie 700 MHz, zdefiniowanego jako górny segment pasma UHF (zależy od 698-806-MHz) W miarę postępu cyfryzacji telewizyjnej kanały są migrowane, a widmo jest uwalniane na potrzeby mobilnych usług szerokopasmowych.