Identyfikacja elektroniczna

Identyfikacja elektroniczna (eID) jest kluczowym elementem w zapewnianiu bezpieczeństwa i ochrony transakcji cyfrowych. Służy jako cyfrowy dowód tożsamości, umożliwiając osobom fizycznym dostęp do usług online, przeprowadzanie transakcji elektronicznych i interakcję z platformami rządowymi o wyższym poziomie zaufania. System identyfikacji elektronicznej weryfikuje tożsamość osoby, zapewniając, że usługi są świadczone na rzecz uprawnionej osoby, szczególnie w wrażliwych obszarach, takich jak bankowość. Wyzwaniem jest stworzenie systemu, który będzie funkcjonował sprawnie ponad granicami i branżami.

Przed 2014 r. brak wspólnej podstawy prawnej uniemożliwiał państwom członkowskim uznawanie i akceptowanie systemów identyfikacji elektronicznej wydanych w innych państwach członkowskich. Niewystarczająca interoperacyjność transgraniczna systemów krajowych uniemożliwiła również obywatelom i przedsiębiorstwom czerpanie pełnych korzyści z cyfrowej UE. Rozporządzenie w sprawie elektronicznej identyfikacji, uwierzytelniania i usług zaufania (eIDAS),wprowadzone w 2014 r., umożliwiło korzystanie z krajowych identyfikatorów elektronicznych na potrzeby internetowych usług publicznych ponad granicami UE. Rozporządzenie eIDAS, które stanowi podstawę transgranicznej identyfikacji elektronicznej, uwierzytelniania i certyfikacji stron internetowych w UE, było kamieniem milowym w kierunku stworzenia przewidywalnego otoczenia regulacyjnego. Do tej pory ponad 90 % Europejczyków może skorzystać z obecnego systemu. Komisja utrzymuje również szereg otwartych i nadających się do wielokrotnego użytku rozwiązań cyfrowych, które zapewniają pełną interoperacyjność usług cyfrowych związanych z tożsamością (eDelivery, eSignature, eID). Jednak ich wykorzystanie jest niskie, jego wykorzystanie jest uciążliwe, a przypadki biznesowe, zwłaszcza w sektorze prywatnym, są ograniczone. Wraz z rozwojem usług cyfrowych i rosnącymi obawami dotyczącymi prywatności stało się jasne, że rozporządzenie wymaga aktualizacji, aby nadążyć za zmieniającym się środowiskiem cyfrowym i pojawiającymi się zagrożeniami dla prywatności.

W odpowiedzi na te zmiany Komisja Europejska w 2021 r. zaproponowała zmiany dorozporządzenia eIDASz 2014 r. Unijny portfel tożsamości cyfrowej, wprowadzonyna mocy europejskiego rozporządzenia w sprawie tożsamości cyfrowej z 2024 r., podkreśla prawo osób fizycznych do utrzymania kontroli nad ich tożsamością cyfrową. Unijny portfel tożsamości cyfrowej jest narzędziem umożliwiającym obywatelom bezpieczne i prywatne zarządzanie ich tożsamościami cyfrowymi podczas przechodzenia przez UE, dostosowując się do unijnej deklaracji praw cyfrowych i dążąc do osiągnięcia celu programu dotyczącego polityki cyfrowej dekady, jakim jest powszechny dostęp do identyfikatorów cyfrowych do 2030 r.

29 lutego 2024 r. ParlamentEuropejski głosował za przyjęciem nowego rozporządzenia, przy czym większość poparła aktualizację. Kolejnym krokiem jest formalna zgoda Rady Ministrów UE na jej uchwalenie.

Wkomunikacie na temat cyfrowego kompasu na 2030 r. Komisja określiła szereg celów końcowych i celów pośrednich w zakresie identyfikacji elektronicznej: Europejska Droga Cyfrowej Dekady (pdf). Na przykład do 2030 r. wszystkie kluczowe usługi publiczne powinny być dostępne online, wszyscy obywatele będą mieli dostęp do elektronicznej dokumentacji medycznej, a 100 % obywateli będzie miało dostęp do bezpiecznejidentyfikacji elektronicznej, co oznacza, że są oni uznawani w całej Unii, co umożliwi im pełną kontrolę nad transakcjami tożsamości i wspólnymi danymi osobowymi. Jużwdrożenie pilotażowego prototypu portfelacyfrowego umożliwia opracowanie, wdrożenie i rozszerzenie europejskich ram tożsamości cyfrowej. Celem jest uzyskanie zestawu odniesień technicznych, norm, komponentów i rozwiązań, w tym aplikacji, tak aby unijny portfel tożsamości cyfrowej mógł zostać udostępniony państwom członkowskim.